|
PANORAMA No. 46 16 NOVEMBER
S
hakespeare, Magda Janssens, Saalborn, Oscar Tourniaire.
John. Gobau, Jacq. Reule, Elias v. Praag.
Wanneer meer namen genoemd konden worden, zou
het Nieuw Nederlandsch Tooneel een idealen tooneelavond hebben gegeven. Nu stak het spel der overige acteurs
te scherp bij dat der bovengenoemden af, doch niettemin had
men een vertooning, die dankbaar stemde; dankbaar dat
Dr. Rooyaards hier geleefd en gewerkt heeft, en Louis Saalborn,
naar eigen geest en opvatting, zijn werk voortzet. Saalborn’s
leiding, zijn spel en dat van enkele anderen reikte naar zulk
een hoogte, dat het jammer was, dat allen niet konden volgen.
Veel leven om niets is frisch, levend, driftig en
boeiend, luchtig maar niet oppervlakkig, blij en speelsch. Er
wordt niet geredeneerd, er wordt gespeeld, en we hooren een
dialoog als een fontein, als een waterval, geen donderende
Niagara, maar een waterval die spelend naar beneden schiet
met een spetterenden vloed van fijne droppels en nevelig
schuim, melodieus ruischend en schitterend in de zon. Reeds
onmiddellijk na het opgaan van het doek voor het eerste
tafreel geven Beatrice en Benedict een belofte, welke veel
doet verwachten. En de toeschouwer wordt niet teleurgesteld.
Veel leven om niets is Shakespeare met zijn spottenden
lach om wat belachelijk is, zijn compositietalent en zijn techniek, zijn humor die nu en dan grof is, dikwijls goedkoop en
sterk overdreven schijnt, maar een fijne charge is, zijn hekeling
van mensch en toestand uit zijn tijd maar die wij nog kunnen
waardeeren, zijn woordenrijkdom en dialoog, die een wedloop
van geest, puntdichten in twee of drie woorden soms. Shakespeare
gebruikt ook in dit stuk beproefde middelen ter ontwikkeling van
de intrige, doch we aanvaarden dit gaarne, vooral in de snelvarende, flitsende, buitelende regie van Saalborn. Ook in dit stuk
ontmoet men de figuur van den bastaard (sober en plastisch gegeven door J. Reule), die lastert en op kwaad zint alleen om kwaad
te doen en anderer geluk te breken. Maar ook in dit stuk toont
Shakespeare zich den merkwaardigen geest, den dramaturg voor
wien moeilijk een sprekend adjectief te vinden is, sinds men hem
„een man met duizend geesten” noemde.
is
Een tooneel-paar als Magda Janssens (Beatrice) en Louis
Saalborn (Benedict) in Veel leven om niets zal men zelden achter
VEEL LEVEN OM NIETS. Magda Janssens
als Beatrice en Louis Saalborn als Benedict.
het voetlicht zien; Beatrice met een temperament en een vaardigheid, alsof één tooneelstuk niet voldoende is voor al haar bitse
geestigheid, Benedict zelfbewust-schelmsch als ’t ware, paraat bij
eiken uitval, beiden vurig en fel, kostelijk in hun spits en puntig
woordengevecht, tintelend-snel spel, zuiver in hun overgangen, consequent-tegenstrijdig tot het einde. „Allegro con brio,” zooals de
regisseur in het programma schreef.
Wanneer Shakespeare een figuur als de onderschout Brummel
ten tooneele brengt, kan men een grappige, maar niet alléén grappige,
hekeling verwachten, en wanneer Oscar Tourniaire deze rol creëert,
weet men, dat een fijn staaltje van humoristische tooneelkunst wordt gegeven. In
Veel leven om niets was het resultaat
het rijke tafereeltje van Brummel en
Knuppel met dewiegende, goedzakkige
nachtwachten — het eenige open
doekje van een langen avond prachtig
tooneel. Don Predo (El. v. Praag), de
vorst van Arragon, was meer een
vroolijk vriend in de onschuldige
samenzwering dan prins, waarbij
claudio (John Gobau) en Benedict zich
aansloten. Gobau was speelsch en
luchtig als de verliefde edelman, beheerscht en treffend in de dramatische
momenten.
Ofschoon Hél. Treep-Vink als
Hero niet belangrijk was, ofschoon
Joh. Fiolet als Leonato niet voldoen
kon, ofschoon hierboven alle namen
niet geplaatst konden worden, zal deze
vertooning veel avonden van dit seizoen vragen. Zij moge het succes van
De Getemde Feeks nog overtreffen.
H. A.
VEEL LEVEN OM NIETS. Leanoto (Joh.
Fiolet) en Antonio (Rien v. Noppen) in woede
tegenover Claudio (John Gobau) na de beschuldiging tegen zijn bruid Hero (v. I. n. r.).
10
|